Provinciale Staten Zeeland besloten in 1962 tot de bouw van de Zeelandbrug. De opzet was een snelle verbinding te maken tussen Schouwen-Duiveland en Midden-Zeeland, en meer specifiek met het zeehavenindustriegebied Vlissingen-Oost, dat toen tot ontwikkeling kwam. De Deltawerken waren in die tijd nog in volle gang, maar de provincie Zeeland wilde niet wachten op de weg over de dam in de Oosterschelde. Van de waterdoorlatende stormvloedkering was toen nog geen sprake. De dam was uiteindelijk gereed in 1987 en de Zeelandbrug was toen al ruim twintig jaar in gebruik. Vanaf de openstelling van de Zeelandbrug tot 31 december 1992 moest het autoverkeer tol betalen voor het passeren van de brug. Die tol was nodig om de exploitatie van de brug rond te krijgen, temeer omdat het rijk niet bijdroeg in de financiering. Aanvankelijk werd ook tol geheven voor voetgangers, (brom)fietsers en buspassagiers, maar dat werd al snel afgeschaft. Veel gebruikers kregen een gereduceerd tarief aangeboden. In 2000 onderging de weg een grondige reconstructie ten behoeve van de verkeersveiligheid. De tolgaarders waarschuwden automobilisten met caravans en vrachtwagenchauffeurs op de Zeelandbrug bij windkracht 9 tot 12. Tegenwoordig staan er waarschuwingsborden aan beide kanten van de Zeelandbrug. De Zeelandbrug is ruim vijf kilometer lang, ten tijde van de opening door Koningin Juliana op 15 december 1965 de langste brug van Europa. Inmiddels is die status achterhaald, maar op 15 december 2015 werd de Zeelandbrug aangewezen als rijksmonument door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. De Zeelandbrug is in eigendom en beheer van de Provincie Zeeland.