De Veersedam of Veersegatdam werd in 1961 aan de monding van het Veerse Gat gebouwd om delen van Walcheren, Noord-Beveland en Zuid-Beveland tegen een mogelijke nieuwe ramp te beschermen. De bouw van de dam die Walcheren met Noord-Beveland moest verbinden was niet eenvoudig. Het Veerse Gat was groter dan de Zandkreek en bij elk getijde ontstond een sterke stroming. Zowel bij eb als bij vloed stroomde er ruim 70 miljoen m3 water door de monding. Als het gat gedicht zou worden met dezelfde soort caissons als die bij de Zandkreekdam waren gebruikt, dan zou de stroming uiteindelijk te sterk worden (hoe kleiner het te dichten gat, hoe groter de stroming, omdat dezelfde hoeveelheid water door een kleinere opening wordt gestuwd).

De oplossing waren de zogenaamde ‘doorlaatcaissons’ die, in tegenstelling tot de eenheidscaissons van de Zandkreekdam, open waren. Het traject waar de dam zou komen werd eerst verhoogd door zand op te spuiten en vervolgens werd er een ‘drempel’ van stenen aangebracht waarop de caissons stevig konden staan. Daarna werden de caissons een voor een in het 320 meter brede gat geplaatst. Op het moment van plaatsing stonden de caissons nog open, zodat het water ongehinderd kon stromen en pas toen de stroming minimaal was, werden de schuiven in de caissons naar beneden gelaten. Aangezien de Zandkreek al afgesloten was, ontstond een nieuw meer, het Veerse Meer. Er zou veel veranderen op dit meer, vooral omdat het zoute water langzaamaan brak werd.