Een verhaal over de eeuwige Nederlandse strijd tegen water
SLUIZEN AFSLUITDIJK
Kaart Stevinsluis Den Oever
Kaart Lorentzsluis Kornwederzand
De Afsluitdijk heeft een tweetal sluizencomplexen, de Stevin- en Lorentzsluizen, elk bestaande uit een spuisluis voor de beheersing van de waterhuishouding in het IJsselmeer en schutsluizen voor de scheepvaart. In 1931 en 1932, bij het gereedkomen van de dijk, werden de complexen opengesteld. De sluizen zien er op het oog hetzelfde uit, maar verschillen op een aantal punten wel van elkaar.
De Stevinsluizen bevinden zich vlak bij Den Oever in de provincie Noord-Holland. De schutsluis heeft een lengte van 120 meter en een breedte van 14 meter en is geschikt voor schepen met een diepgang tot 3,50 meter. De rijksweg A7 kruist de sluizen door middel van een tweetal draaibruggen. De spuisluizen aan de oostkant van de schutsluis bestaan uit drie groepen van vijf spuikokers. Het sluizencomplex is genoemd naar Hendrik Stevin, een ingenieur in dienst van het Nederlandse leger die in 1667 de eerste plannen voor het afsluiten van de Zuiderzee bekendmaakte.
De Lorentzsluizen bevinden zich bij Kornwerderzand in de provincie Friesland. Er is een tweetal schutsluizen aanwezig; een grote sluis met een lengte van 120 meter en een breedte van 13 meter en een kleine sluis met een lengte van 67 meter en een breedte van 8,20 meter. Beide sluizen zijn geschikt voor schepen met een diepgang tot 3,50 meter. Ook hier kruist de A7 de sluizen met een tweetal draaibruggen. De spuisluizen aan de westzijde van de schutsluis bestaan uit twee groepen van vijf spuikokers. Dit complex is genoemd naar Hendrik Lorentz, een natuurkundige die zich bezighield met de invloeden van magnetisme op stralingsgolven. Lorentz was ook betrokken bij de plannen voor de drooglegging van de Zuiderzee in 1920. Hij berekende de krachten van de waterstromen die zouden ontstaan bij zware stormen door het afsluiten van de zee door een dijk. In eerste instantie zou de Afsluitdijk bij het Friese plaatsje Piaam aanlanden, maar door de berekeningen van Lorentz bleek een noordelijkere aanlanding beter te zijn en werd Zurich uiteindelijk de plaats waar de dijk zou aanlanden op het vasteland.