SCHIERMONNIKOOG
De eerste bewoners van Schiermonnikoog waren naar verluid de Cisterciënzer monniken van het klooster Claercamp uit Friesland, die zich in de Middeleeuwen op het eiland vestigden. Het eiland dankt zijn naam aan deze in grijze pijen gehulde monniken: ‘schier’ betekent ‘grijs’ en ‘oog’ betekent ‘eiland’: grijzemonnikeneiland.
In 1580, ten tijde van de Reformatie, werden de Staten van Friesland eigenaar van het eiland. Zij verpachtten de grond maar de opbrengst hiervan viel erg tegen, waardoor zij grote schulden kregen. Ook ontstond er in die tijd onrust op het eiland, reden om Schiermonnikoog in 1638 te verkopen. Tot 1859 was het eiland vervolgens eigendom van het geslacht Stachouwer, later Van Starkenborgh-Stachouwer. Deze familie legde de grondslag voor de vorm van het dorp Schiermonnikoog zoals we dat nu kennen, opgebouwd in streken. Een groot aantal straatnamen als Voorstreek, Middenstreek, Langestreek en Noorderstreek herinnert aan deze karakteristieke dorpsinrichting.
In 1859 kwam het eiland in handen van John E. Banck. Op eigen kosten realiseerde Banck de huidige dijk en in 1878 werd het eiland doorverkocht aan de Duitse graaf Hartwig Arthur von Bernstorff. Deze graaf liet voor de houthandel een naaldbos aanplanten en zorgde voor de aanleg van de eerste veerdam, de huidige jachthaven. Toen hij in 1940 overleed, erfde zijn zoon Bechtold Eugen Graf von Bernstorff het eiland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verviel in 1944 het eigendom van het eiland krachtens het Besluit Vijandelijk Vermogen aan de Nederlandse Staat.
Om de monniken te eren werd in 1961 het bronzen standbeeld van de Schiere Monnik door kunstenaar Martin van Waning op het Willemshof naast het gemeentehuis onthuld.
Schiermonnikoog geschoten van boven
