Havenstad scheveningen
De naam Scheveningen komt in het grafelijk register rond 1284 voor het eerst voor. De kustplaats werd toen Terram de Sceveninghe, oftewel Land van Scheveningen genoemd en is waarschijnlijk in de 12e of 13e eeuw weer verdwenen, bedolven onder de vele zandverstuivingen die destijds plaatsvonden. Gelukkig betekende dit niet het einde van de badplaats. De graven van Holland hielden erg van vis en hadden dus baat bij een vissersdorp. Via het Westerpad brachten vissers hun vis naar het Noordeinde en vervolgens werd daar de Scheveningseweg aangelegd en ontstond het dorp Scheveningen.
In 1840 woonden er 5.903 mensen op Scheveningen en stonden er 489 huizen. Gemiddeld woonden er dus 12 mensen in een huis, wat zelfs voor die tijd erg veel was. Tegenwoordig staan er zo’n 25.000 huizen op Scheveningen met 56.000 inwoners. De badplaats Scheveningen is ontstaan bij de bouw van een badhuis, daar waar nu het Kurhaus te vinden is. Andere landen hadden al kuuroorden aan zee en Jacob Pronk, die geloofde in de geneeskrachtige werking van zeewater, vond dat Nederland niet kon achterblijven. Het ging ook slechter met de visserij, waar Scheveningen van afhankelijk was. Pronk had een nieuwe bron van inkomsten gevonden en al snel kwamen er steeds meer rijke toeristen kuren op Scheveningen.
In de Tweede Wereldoorlog werd door de Duitse bezetters de Atlantikwall, een verdedigingslinie, gebouwd. Een groot deel van het dorp Scheveningen werd verboden terrein en veel van de panden werden afgebroken waardoor er nu nog maar weinig over is van het oude dorp. Het meest karakteristieke oude gedeelte is te vinden achter de oude kerk, waar je ook nog het Scheveningse dialect kunt horen en zo af en toe nog iemand in klederdracht ziet lopen. De afgelopen jaren is de boulevard verfraaid en onder de boulevard is een kilometerslange dijk aangelegd om de kustlijn te versterken. Ook is het strand verbreed.
