De inundatie van de Wieringermeerpolder in 1945
Op 17 april 1945, vlak voor de bevrijding van Nederland op de Duitsers, werd de Wieringermeerdijk opgeblazen door het terugtrekkende Duitse leger, om luchtlandingen te voorkomen. Het water van het IJsselmeer stroomde de Wieringermeerpolder in en meer dan 20.000 hectare landbouwgrond ging verloren. De Wieringermeerpolder was pas 15 jaar eerder op de zee teruggewonnen. 7.000 bewoners en 1.000 onderduikers vluchtten uit de polder naar droog gelegen grond. De ravage was enorm. Meer dan 80% van de bebouwing, de hele voorjaarsoogst en vrijwel alle landbouwwerktuigen werden volledig verwoest. Door twee stormen op 20 april en 40 mei ontstond er veel extra schade. Een grote ramp voor de toch al door de oorlog ondervoede bevolking van West-Nederland.
Na de explosie zochten de inwoners van de Wieringermeerpolder niet alleen hun toevlucht buiten de polder maar ook op diverse plekken in de polder, zoals op de terp in Wieringerwerf, een grote opgespoten zandvlakte van ongeveer vier hectare, bedoeld als toevluchtsoord in geval van een watersnood.
Op 5 mei 1945 werd Nederland bevrijd. Er was inmiddels 190.000 ha grond geïnundeerd. Walcheren (16.000 ha) en de Wieringermeer kregen van regeringswege voorrang wat betreft de herstelwerkzaamheden. Op 24 mei begonnen de voorbereidingen voor het herstel van de dijk en op 5 augustus was de dijk opnieuw gesloten. Vier dagen later werd de dijk sterk genoeg gemaakt om met het uitmalen van de polder te starten. Op 11 december 1945 viel de Wieringermeer opnieuw droog en kon begonnen worden met het herstel van wegen, bruggen en opritten. Op 1 april 1946 woonden er weer 229 gezinnen in de Wieringermeer. Omdat de onderwaterzetting zoet water betrof en geen zeewater, was de oogst van 1946 en 1947 weer als voorheen.
