In opdracht van de toenmalige Staatscommissie van beheer en toezicht over de droogmaking van het Haarlemmermeer werd gemaal De Cruquius gebouwd. Het gemaal, genoemd naar de waterbouwkundige en cartograaf Nicolaas Samuel Cruquius (1678-1754), werd in 1849 in gebruik genomen. De installatie bestond uit acht radiaal om de aandrijvende stoommachine geplaatste zuigerpompen. De pompen hadden een gezamenlijke capaciteit van 320 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 5,0 meter. De aandrijving vond plaats via acht gietijzeren balansarmen en smeedijzeren trekstangen, door een verticale stoommachine met een vermogen van 360 pk. Aanvankelijk stonden er zes stoomketels opgesteld en in 1860 werden er vier ketels bijgeplaatst. In 1888 werden alle ketels vervangen door zes Lancashire boilers. Na de buitenbedrijfstelling in 1933 werden de ketels verwijderd en was het gemaal niet meer maalvaardig. In 1936 werd het gemaal overgedragen aan Stichting De Cruquius die als doelstelling had (en heeft) het gemaal te laten voortbestaan als technisch historisch monument en een aan de waterstaat gewijd museum. Dit maakt Museum De Cruquius een van ’s werelds oudste technische musea. Sinds 2002 is het, met behulp van hydraulische aandrijving, weer mogelijk de pompen en de stoommachine te laten bewegen. In 2010 is het gebouw overgedragen aan Stichting Hendrick De Keyser.